We zijn even in Bairnsdale blijven hangen vanwege het weer. Het heeft de hele dag geregend en dan wil je niet in de bergen zijn. Zowel in NZ als hier in Australië roepen ze dat ze de regen hard nodig hebben omdat het al zolang droog is. We geloven er langzamerhand niets meer van omdat we naast prachtig herfstweer ook vrij regelmatig regen hebben.
We mochten meedoen bij de plaatselijke bridgeclub. Het kwam toevallig zo uit dat er net een clubmiddag was en wij er waren. En raad eens: we hebben nog gewonnen ook in onze lijn. Alles wat ik verwacht had maar dat zeker niet. In het begin ging het heel lekker maar daarna stortte ik in om het vervolgens weer een beetje op te pakken. Het was anders als bij ons. Wij spelen 24 spellen met halverwege een pauze. Hier spelen ze 32 spellen zonder pauze. En meestal krijg ik hele wisselende kaarten zowel goede als slechte maar nu had ik bijna steeds goede kaarten en moest ik vaak spelen. Ik was gesloopt toen het afgelopen was. Om het te vieren zijn we bij de Vietnamees wezen eten, was erg lekker.

Het was een mooie rit naar Bright. We moesten over een pas, Mt. Hotham op 1900 m., daar was het koud en het sneeuwde, natte sneeuw weliswaar maar toch. Na de pas, aan de andere kant wan de berg, was het mooi weer. Onderweg hebben we een wombat met jong gezien. Helaas waren ze te snel voor de foto, maar wel gaaf om te zien. En we hebben een vos zien oversteken, een grote jongen en mooi. Hij bleef nog even naar ons kijken, dus we konden hem goed bekijken.
Voor Bright was een free campsite waar we een kampvuur konden maken. Er waren al mensen met een vuurtje waar we ons bij aangesloten hebben. Later kwam er nog een vrouw alleen bij, Sue. Het was supergezellig en vreselijk koud. Sue lijkt trouwens sprekend op een tante van mij, tante Alie, in haar iets jongere jaren want Sue is bijna 65. Ik stond haar echt met open mond aan te kijken, ongelooflijk, één gezicht. Sue woont en reist alleen in een camper. Ze heeft geen huis meer, heeft ze 9 jaar geleden zelf voor gekozen. Ze past ook wel op huizen van anderen.
Het was heel helder, weer een sterrenhemel zo mooi, en 's nachts heel koud. Het was 4 graden 's ochtends. Gelukkig hebben we onze eigen warme slaapzakken bij ons. De zon kwam gauw de boel weer heerlijk opwarmen.
Mijn enkel gaat goed, vandaag ons maar weer aan een wandeling gewaagd. Was afwisselend, langs een riviertje. Op het eind hebben we ergens een afslag gemist waardoor we een heel eind langs de weg moesten lopen en dat is niet leuk op je bergschoenen. Onderweg naar de camping een aantal wallaby's gezien. Rinie kan weer een vuurtje stoken. Hij heeft lashandschoenen gekocht waar je kort mee in het vuur kan. Heel handig. We hebben het eten op het vuur klaargemaakt. Boven elke pit hangt een plaat waar je je pan of alufolie kan opleggen zodat je eten gaar wordt.

We zullen toch langzamerhand richting Sydney moeten rijden. We wilden eerst nog wat wandelen maar we besloten om te gaan rijden via een prachtige en rustige route door een zeer heuvelachtig landschap met mooie herfstkleuren. Dat kost meer tijd maar dat hebben we er graag voor over. Toen bleek ook nog dat we in de buurt van een campsite kwamen waar we over gehoord hadden en daar staan we nu. Aan een riviertje waar inmiddels het vuurtje al brandt. ?n we hebben een huiscookaburra. Hij was heel dichtbij, zo gaaf om te zien. Het schijnt dat hier ook wilde paarden zijn, het zou zo leuk zijn als die zich nog even zouden laten zien. Helaas hebben de paarden zich niet laten zien. Ach, je kan ook niet alles hebben.

Na een lange rijdag op de camping aangekomen waar wifi zou zijn. Blijken ze geen wifi te hebben. In het servicecentrum aan de weg verderop hebben ze wifi, zeiden ze. Wij erheen, doet de wifi het niet. Net nu het niet uitkomt. We willen inchecken voor onze vlucht naar huis. Als het vliegtuig tenminste gaat met dit slechte weer. Er is nl een zogeheten superstorm, zo eentje die maar eens in de 30 jaar langskomt, aan land gekomen in de buurt van Sydney en dat heeft een hoop ellende veroorzaakt. Half Sydney staat onder water, vooral ten noorden is het bar en boos. Er staan veel huizen onder water, wegen weggespoeld, bomen ontworteld, ga zo maar door. Er zijn zelfs mensen overleden. We hebben in het servicecentrum naar het nieuws gekeken, het is echt vreselijk wat er gebeurd is. Er zijn allerlei rampenplannen uit de kast gekomen.
Uiteindelijk deed het servicecentrum zijn naam eer aan, ze boden aan om de pc van het centrum te gebruiken om in te checken. Heel prettig. Het inchecken had ook wat voeten in de aarde maar is wel gelukt. Komen we terug op de camping is onze plek in beslag genomen door een andere camper, waar niemand in zat. Toen hebben we de auto maar ergens neergezet. Wat een gedoe allemaal.
We hebben ook nog wat van de storm meegekregen want het was gisteravond noodweer. Wat ben ik dan blij dat we in een camper zitten en niet in een tentje.

Het zit er op, we gaan naar huis. We zijn op het vliegveld en als het goed is gaan we op tijd weg. We hebben een heerlijke tijd gehad. Veel gezien en gedaan. Vooral Australië heeft ons verrast. We wisten niet wat we er van moesten verwachten maar we hebben het erg naar ons zin gehad. Vooral het vele vrije kamperen is ons prima bevallen, zowel in NZ als Australië.

We zijn wel heel benieuwd of onze huisdieren ons nog wel willen kennen na 3 maanden. Nog even een paar uur vliegen en dan zijn we weer thuis.