We zijn gistermiddag laat met de ferry in Wellington aangekomen, de hoofdstad van NZ, in de volksmond ook wel windy Welly genoemd. Zegt al genoeg, hè. Het is een gezellige stad met een prettige sfeer omringd door groene heuvels. We zijn naar Mount Victoria Lookout geweest, vandaar heb je een prachtig uitzicht over Wellington. Je kan alle kanten opkijken. Toevallig zagen we daarvandaan de ferry aankomen waar Nikki en Jochem op zaten. Ze konden ons nooit zien hoor want wij stonden heel hoog boven de stad. Maar het idee is wel grappig. We hebben een stadswandeling gemaakt toen we gisterenavond aankwamen, altijd leuk. Je kan helemaal langs het water lopen, heel gezellig. Heel veel mensen, jong en oud, die aan het sporten waren zowel op de kant als op het water.
Vandaag wilden we even naar het Te Papa Museum. Nou zijn wij niet echt museummensen, maar dit is een heel bijzonder museum. Het is interactief en je kan er van alles beleven. Het vertelt de geschiedenis van NZ, compleet met aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, lawines en wat al niet meer. Je kan er dagen doorbrengen. Vorige keer hebben we er al een hele dag rondgeslenterd, het is erg interessant en onderhoudend. Nu hebben we het bij een halve dag gehouden. We wilden vast naar de volgende stop rijden zodat we morgen meteen aan de wandeling kunnen beginnen. Als het weer het tenminste toelaat, het is niet zo best op het moment. Het komt met bakken naar beneden. Nou ja, als het morgen maar droog is.

Het was droog en de zon ging ook nog schijnen, wat wil een mens nog meer. Ook nu weer een mooie wandeling, deels langs zee. Op het strand, een eind verderop, waren climing boulders. Oftewel klimrotsen, een beetje sluip door kruip door rotsen en best wel hoog. Uiteraard wel even geklommen.

We zijn doorgereden naar een andere baai waar we de volgende dag in de bergen een afwisselende wandeling hebben gemaakt naar de Pinnacles. Een indrukwekkend natuurverschijnsel. De rotsen lijken op pinnen met hoedjes erop, een soort paddenstoelen. Het is ook gebruikt voor opnames van The Lord of The Ring. We waren voor ons doen vroeg gestart zodat we niet zo laat terug zouden zijn.
Verderop bij Cape Palliser is een zeehondenkolonie. Die hebben we nog niet gezien deze vakantie

, dus hoppa erheen. Het is en blijft toch leuk om die dieren te zien. Deze waren een maatje groter dan we tot nu toe gezien hebben, het zijn pelsrobben. Rinie heeft weer heel veel foto's gemaakt.
We zijn in Ngawi gebleven, een dorpje aan de kust vlakbij de Cape. We waren lekker vroeg, het is een gratis campsite. Ondanks dat ons gas op is zijn we toch gebleven. Heerlijk rustig, lekker gelezen en van de ondergaande zon genieten, we zitten op 2 meter afstand van de zee. Inmiddels is het wat minder rustig want we zijn omringd door 4 gezinnen met 3 en 4 kinderen. Het is vrijdag en het weekend is begonnen. We hebben geen last van ze gehad, iedereen ging lekker vroeg slapen. Waar we wel last van hadden was dat aan de overkant de muziek kei en keihard aanstond. Het hele dorp kon er van meegenieten. Gelukkig is de camper redelijk geïsoleerd. Als we alles dicht doen is het goed te doen.

Weet je wat we hier veel zien; zwarte zwanen en geen witte. Is weer eens wat anders. Inmiddels zitten we in de buurt van Whanganui, mooie route gereden. Het is hier iets drukker dan op het Zuidereiland. We komen, als we niet op de highway zijn, wat regelmatiger auto's tegen. Maar dan nog houdt het niet over. Bij de grote steden is het altijd drukker, een stad is nou eenmaal een stad. Wat me wel elke keer verbaast is: op de kaart staat een plaatsnaam redelijk groot geschreven. Je denkt dan dat het wel heel wat zal zijn, ala Weesp of zo, blijkt het een dorp van niks met 6 huizen en meestal een mini supermarkt. Soms een hele verrassende winkelstraat zoals gisteren in Greytown. Veel artdeco gebouwen, galeries en dure kledingwinkels. Het land blijft ons verbazen.