Dolfijnen, dolfijnen, dolfijnen, overal waar je keek waren dolfijnen. Volgens de bemanning waren het er 500 à 600. Je weet niet wat je ziet. Zo gaaf. 5 jaar geleden hebben we ze ook gezien. We konden het niet laten om nu weer de dolfijnentour te doen. Ik word er zo vrolijk van. Ze zijn zo lief, ze spelen echt met elkaar en met de mensen die met ze gingen zwemmen. Hebben wij niet gedaan. Ik zie de dolfijnen liever van boven, dan zie je ze beter als ze in grote getale zijn.
We zijn ook weer even naar de zeehonden gaan kijken bij Ohau Point. Het is dezelfde plek als 3 weken geleden, maar het blijft leuk. De jonkies waren alweer wat groter geworden en er werd volop gespeeld. Ook zo schattig.

We zijn alweer 4 weken weg maar het lijkt al veel langer en we hebben nog heel wat te gaan. Dat is maar goed ook want er staat nog wel het een en ander op ons wensenlijstje. Regelmatig zeggen we tegen elkaar hoe bevoorrecht we zijn dat we dit allemaal kunnen doen. Zijn we heel blij mee.
We zien best veel mensen die in hun campers wonen, het zijn wel grote campers hoor. Ik heb het idee dat het er meer zijn dan 5 jaar geleden. Wij speculeren er lustig op los dat wij dat ook gaan doen tzt maar dan in Europa want ons beestenboel moet natuurlijk ook mee. We missen ze wel en denken vaak aan ze. Wel goed dat ze er niet bij zijn, want heel vaak mogen er geen honden in de parken en op campings.

Wat is het toch rustgevend om op een camping aan het strand te staan. Als we dan in bed liggen en het licht is uit doen we de gordijnen open en liggen dan naar een sterrenhemel te kijken, ongekend. Het is net of je in een planetarium bent, zoveel sterren en de melkweg. En als ik dan 's nachts wakker word zie ik de maan boven de oceaan staan, zo mooi. Weet je wat voor ons ook vreemd is dat de zon van rechts naar links draait. Hij komt wel op in het oosten en gaat onder in het westen maar draait net de andere kant op dan in Nederland. Gek hè.

Nog wat gewandeld rond een lagune dichtbij Blenheim. Niet echt bijzonder maar weer eens wat anders, volkomen vlak.
Doorgereden naar Nelson. Daar hebben we beiden een vliegles gehad, bedankt mam. We hadden een aanbieding gezien waardoor het enigszins betaalbaar was. Het was een klein vliegtuigje voor 2 personen. Een beetje turbulentie, dat wel. Volgens de instructeur heb ik zelf gevlogen. Tuurlijk, zei ik

.Het is wel zo dat je stuurt, met een joystick. Hij geeft aanwijzingen, maar uiteraard houdt hij alles onder controle. Af en toe gingen we, gevoelsmatig, op zijn kant als je naar links of rechts wil. Ik kwam er wel een beetje misselijk uit. Maar het was wel heel gaaf en schitterend weer. Mooi overzicht over de baai van Nelson.

We hadden in Nelson afgesproken met Nikki en Jochem. Heerlijk vegetarisch gegeten in een echt vega restaurant, die zijn hier heel dun bezaaid, en lekker bijgekletst. Nikki heeft een Facebook account voor me gemaakt omdat zij hun foto's op Facebook zetten. Eigenlijk wil ik niet op Facebook maar ja als je dochter en schoonzoon daar hun verhaal doen is het toch wel leuk om op de hoogte te blijven van wat zij allemaal uitspoken.
We zijn met 4en naar een camping bij Pelorus Bridge gegaan. Ze zijn met z'n 3en een wandeling gaan maken. Ik had geen zin en ben niet meegegaan.

Waar we nu weer terecht zijn gekomen is ongekend. We zijn in de Sounds een andere landtong dan 3 weken geleden gaan rijden. Dan kom je op het uiterste puntje in een dorpje van niets, French Pass. Er wordt daar alleen maar gevist. Je bent wel 2 uur bezig om er te komen want het is voor de helft over gravel rijden. Maar een tocht, zo waanzinnig mooi. Omdat je de Sounds zo'n eind inrijdt zie je afwisselend aan de ene of aan de andere kant van de weg water in alle kleuren blauw met uitzicht op weer andere landtongen of eilanden. Heel bijzonder. En dan al die strandjes waar je over het algemeen niet kan komen. Veel privébezit. We hebben een haai gezien!!! Rinie had meteen geen zin meer om te zwemmen.

Toen we in French Pass waren zagen we een enorme plas water onder de auto liggen. Al ons water bleek uit de tank gelopen te zijn. Wat nu weer!!! Op de camping al onze flessen gevuld met water en de volgende dag teruggereden. We hadden namelijk geen bereik met de telefoon. Op de volgende camping, is Rinie op onderzoek uitgegaan en uiteindelijk het euvel gevonden. Er bleek een hendeltje omgezet te zijn voor het leeg laten lopen van de boiler. Wrs door al dat gehobbel zijn er wat boodschappen tegen die hendel aangekomen en omgezet. Dus gelukkig hebben we geen garage nodig.

Het weer is slechter geworden. Voor de NZders heel fijn, want die hebben regen nodig. En we hebben nu al 2 dagen regen. Rinie, Nikki en Jochem hebben nog Mount Stokes gelopen, de hoogste berg van de Sounds. Het was erg steil en eenmaal boven gekomen regende het dus het zicht was helaas slecht. Erg jammer voor ze.

We zijn in Picton en stappen morgen op de boot naar het Noordereiland. Bye, bye, Zuidereiland. Het was heel mooi