Voor ik het weer vergeet. Ik heb veel plezier van mijn e-reader die ik cadeau heb gekregen bij mijn afscheid. Bedankt lieve oud collega's. Ik ben er heel erg blij mee.

Wat trouwens ook erg leuk is om te lezen voor ons zijn jullie reacties. Gezellig dat jullie met ons mee reizen.

Na de garagestop zijn we in de buurt van Wanaka gebleven. We hebben wat rondgekeken. Het ligt aan een groot meer, altijd leuk. Aan het voetpad langs het meer is een lang lint van grote stoeptegels met de wereldgeschiedenis erop vermeld. Heel interessant, je krijgt er wel pijn in je nek van.
De volgende dag hebben we 30 km over een gravelweg gereden op weg naar Mount Aspiring National Park (NP). Dat was nog wat omdat we verschillende keren door fords moesten. Fords zijn stroompjes water over de weg, de een wat dieper dan de ander. Bij aankomst op de kampeerplek moet je wel oppassen met het openen van de kastdeurtjes. Alles kan naar buiten komen

. Je wordt namelijk flink door elkaar geschud. In het NP hebben we 2 dagen gewandeld. Het was wederom prachtig warm weer. De eerste dag hebben we de Rob Roy Glacier Track gelopen. (De naam doet me eerder denken aan een soort van pretpark). We waren halverwege de middag op de kampeerplek aangekomen maar we zijn toch gaan lopen. Het is namelijk nog lekker lang licht. Je kunt het hier vergelijken met onze maand augustus, dus hoogzomer. De gletsjerwandeling loop je in een uur of 3, 4 en is zeer de moeite waard. Achteraf waren we blij dat we pas laat zijn gaan lopen. Tjonge, wat een hoop volk kwam er naar beneden. Het leek wel of het pretpark boven gesloten werd. Het pad is niet moeilijk en gaat geleidelijk door het bos omhoog. We hadden boven niet het rijk alleen maar het was gelukkig ook niet meer zo druk. We hadden een fantastisch uitzicht op de gletsjer die nog in de volle zon lag. Echt geweldig. En voor het donker waren we weer beneden.
De volgende dag hebben we naar de Mount Aspiring Hut gelopen. Een wandeling van zo'n 20 km heen en weer. Niet moeilijk, op hier en daar een pittig stukje na, maar lang. We hebben er de hele dag over gedaan. In tegenstelling tot gisteren, toen we veel door het bos liepen, hebben we nu de hele dag in de volle zon gelopen in een heel breed dal. Heel anders, maar weer prachtig. Wat een ruimte. Verschillende keren moesten we water oversteken. Meestal redden we het wel met lopen van steen naar steen. Maar één keer was het te diep en hebben we onze schoenen maar uitgetrokken om geen natte voeten te halen. Bij de hut wilden we lunchen om dan weer terug te lopen. Bij de hut echter werd Rinie in de tijd dat ik even naar het toilet was besprongen door de sandflies. Lunch maar even uitgesteld en rechtsomkeert gemaakt. Gelopen naar een open plek aan het water met wind. Daar heb je nauwelijks sandflies. Sandflies zijn hier helaas overvloedig aanwezig, het zijn kleine vliegjes die steken als muggen en je hoort ze niet. Supervervelend. Overdag valt het mee, maar zo gauw de zon weg is gaat ook de deur van de camper dicht om ze zoveel mogelijk buiten de deur te houden. Gelukkig lukt dat redelijk.
Het slapen gaat goed in de camper. Het koelt 's nachts goed af, dat slaapt wel lekker. Het is toch raar met het weer hier. We hebben al verschillende keren gehad dat we overdag zo rond de 25 en 30 graden zaten en 's nachts is het dan 8, 9 graden. Of de ene dag is het 30 graden en de volgende dag net zo makkelijk 10 graden, oftewel koud, en met veel wind hè. Een NZder vertelde dat dat kwam doordat de wind de ene dag uit het zuiden, Antarctica, en de andere dag uit het noorden, de Pacific, kwam.
Op naar Lake Pukaki. Dat is een giga meer met azuurblauw water, zo blauw dat het gewoon zeer doet aan je ogen. Daar hebben we gekampeerd aan het water tussen de pijnbomen met uitzicht op Mount Cook. Zo fraai. We hebben het getroffen met het weer. Het was nog steeds mooi weer en heel helder. Zelfs Mt. Cook was goed te zien zonder omringende wolken en dat gebeurt niet zo vaak.
Mt. Cook is de hoogste berg van NZ, iets van 3742 m. Erg hoog dus. De weersvoorspelling was voor de volgende dagen niet best dus zijn we meteen aan de wandel gegaan. Naar het meer in de Hooker Valley gelopen, een makkelijk heen en weertje van bij elkaar 2,5 uur. De lucht begon al te betrekken. En inderdaad, de volgende dag was er geen enkele berg meer te zien en het was koud terwijl we gisteren nog in een hemdje liepen. We hebben onze biezen gepakt en zijn gaan rijden. Nog een kort uitstapje naar het Tasman Lake. O, o, o wat is het toch fraai allemaal. Ik raak er niet over uitgepraat. We hadden Nikki gesproken. Zij vertelde waar de grens met zon lag want daar waren zij. Dat was ons net iets te ver en we wilden naar Hanmer Springs. We hebben ergens onderweg weer eens op een echte camping overnacht zodat we konden wassen en alle apparatuur opladen.
Hanmer Springs is een dorp waar thermaal hot pools zijn. Het is ook een mooie omgeving met veel bos (en sandflies). We hebben het wandelen maar even gelaten voor wat het was en zijn gaan badderen in het thermaal complex. Het is een vrij groot complex met allemaal wisselende baden met verschillende temperaturen. Heel relaxed.